Στη Θράκη, τον τόπο όπου λατρεύτηκε με πάθος ο Διόνυσος και αφιερώθηκαν σ’ αυτόν πλήθος τελετών , μεταφέρθηκαν από τα βάθη των αιώνων  στο σήμερα έθιμα που έχουν σχέση με την λατρεία του Διονύσου , της θεάς Γης –της φύσης-της γονιμότητας .

Οι πρόσφυγες της Ανατολικής Θράκης-γεωργοί και ποιμένες-μαζί με τα λίγα υπάρχοντά τους έφεραν μαζί τους το δικό τους τρόπο ζωής , τα ήθη και τα έθιμα, πολλά δε απ’ αυτά είχαν Διονύσου προέλευση και  ήταν αφιερωμένα στο φθινόπωρο

Τον καιρό της σποράς και την άνοιξη , τον καιρό της γονιμότητας . Από τα έθιμα ενδιαφέρον παρουσιάζει αυτό της “καμήλας” που είναι αποκριάτικο έθιμο και ταυτίζεται με την καθαρή Δευτέρα .

ΠΕΡΙΓΡΑΦΉ ΤΟΥ ΕΘΊΜΟΥ

Ένας παλιός καμηλιέρης διηγείται : “Την καμήλα έμαθα να την κατασκευάζω από τον πατέρα μου που ήταν και αυτός καμηλιέρης .Πολλές μέρες πιο μπροστά στην γειτονία που ετοιμάζονταν η καμήλα είχε κίνηση , ζωή. Ψήναμε μεζέδες , πίναμε κρασί , η γκάιντα έπαιζε και εμείς όλοι σκεπτόμασταν και προσπαθούσαμε να κάνουμε την καμήλα καλύτερη από πέρσι . Ετοιμάζαμε τον ξύλινο σκελετό –το κεφάλι το προσέχαμε ιδιαίτερα-και βάζαμε όλη την τέχνη μας ώστε να μοιάζει με της καμήλας.

“Την καθαρή δευτέρα σκεπάζαμε τον ξύλινο σκελετό της καμήλας με πολύχρωμα  κιλίμια –φούντες –χάντρες, έμπαιναν από κάτω δυο άντρες, βάζαμε Πάνο τον καρνάβαλο, δυο καμηλιέρηδες ο ένας με την γυναικά του, γκαϊντατζής και ο οδηγός με το γαϊδουράκι και περνάμε τους δρόμους”.

Στη διαδρομή η καμήλα ζωηρή με το μεγάλο της στόμα άρπαζε ότι της άρεσε  και ότι της κερνούσαν . πλήθος μεταμφιεσμένων με τολμηρές, πειράγματα  και τραγούδια συμπλήρωναν το σκηνικό .

Ο ένας  καμηλιέρης σε κάποια στιγμή σκότωνε τον αντίπαλό του , εκείνος όμως ξαφνικά ξαναζωντάνευε . Η αιώνια αναπαράσταση την ζωής και του θανάτου . του σπόρου που πέφτει στην γη και βλασταίνει με τρόπο μαγικό .

Στο τέλος κρεμούσαν την καμήλα τιμωρώντας την για τα αγαθά που έκλεψε , εκδικούμενοι με αυτόν τον τρόπο τον Τούρκο κατακτητή για την άγρια φορολογία .Όλοι μαζί κατέληγαν στην πλατεία Δημοκρατίας (Βουλγαρίδη) και γλεντούσαν ως το πρωί .

Σ΄ όλη αυτή την διαδικασία με αποκορύφωμα  το γλέντι ακούονταν τραγούδια , στίχοι με ποιητικό πλούτο . Στα δύσκολα εκείνα χρόνια των διωγμών και της τουρκικής καταπίεσης τα έθιμα έδιναν λίγη χαρά στους καταπιεσμένους Έλληνες.

Όπως σε όλα τα έθιμα έτσι και στο έθιμο της καμήλας την αναπαράσταση της σποράς, της βλάστησης, της δημιουργίας της ζωής.